O βουλευτής της ΝΔ , κος Γιώργος Κουμουτσάκος μίλησε στο Ρ/Σ Παραπολιτικά 90.1 Fm στην εκπομπή “901 Κεντροαριστερά στα FM με το δημοσιογράφο Ανδρέα Παπαδόπουλο.
Μεταξύ άλλων, δήλωσε:
Ερωτηθείς αν εκτιμά ότι θα επιτευχθεί άμεσα συμφωνία
Γ.ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: Δεν μπορώ να το ξέρω, αυτή είναι η τίμια απάντηση. Δεν έχουμε νομίζω όχι μόνο εγώ, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και η κοινωνία μια σαφή εικόνα του πως ακριβώς και ποιο είναι το περιεχόμενο της διαπραγμάτευσης, και ποιος ακριβώς είναι ο αποδεκτός έντιμος συμβιβασμός από την πλευρά της κυβέρνησης. Επομένως θα σας έλεγα επί της αρχής ότι όταν συνεχίζεται μια ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση προφανώς το τέλος της είναι η συμφωνία διότι δεν γίνεται για να υπάρξει ρήξη. Αυτή είναι πρακτική των ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων, όσο μακρές και να είναι αυτές αλλά ταυτόχρονα πρέπει να σας πω επειδή όλο αυτό το καιρό είδαμε πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, μια ιδιότυπη διαπραγμάτευση, μια μάλλον ιδιότυπη αντίληψη για την διαπραγμάτευση, και αλληλοεξουδετερωμένες πληροφορίες τη στιγμή που είχαμε non paper ότι δεν υπάρχει πρόοδος λόγω των διαφορετικών απόψεων του ΔΝΤ και δανειστών, την ίδια στιγμή είχαμε δηλώσεις Δραγασάκη ότι πάει καλά η διαπραγμάτευση. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι μέσα σε αυτό το χάος των αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που θέλει να είναι στοιχειωδώς σοβαρός να προβλέψει την πορεία της διαπραγμάτευσης. Και λυπάμαι που το λέω αυτό γιατί υποτίθεται ότι είμαστε στο τέλος.
Για την στάση της ΝΔ απέναντι στην επικείμενη συμφωνία
Γ.ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: Η πολιτική παράδοση, η παρακαταθήκη η πολιτική της δικής μας παράταξης είναι ότι θέτει σε κρίσιμες στιγμές πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας. Αυτή είναι και η πυξίδα μας η ιδεολογική και πολιτική όλα αυτά τα χρόνια και δεν θα την αφήσουμε σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για τη χώρα. Γιατί πραγματικά είναι ζωτικό πλέον, εκεί το έφτασε η κυβέρνηση, μετά από τέσσερις μήνες παλινωδιών και μια ιδιότυπους διαπραγμάτευσης, είναι ζωτικό αν θα υπάρξει συμφωνία ή όχι. Είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα να υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους και δανειστές άλλωστε αυτή είναι και η θέση συμφώνα με τελευταίες δημοσκοπήσεις του σχεδόν 80% των ελλήνων πολιτών. Δεν θα είμαι λοιπόν απέναντι στο 80% των ελλήνων πολιτών για να υποστηρίξω ένα 20% το οποίο αποτελείται από πολύ περίεργες ιδεολογικές και άλλες εκτιμήσεις για την πραγματικότητα της χώρας. Αυτό λοιπόν είναι το ένα. Επί της αρχής λοιπόν πάνω από όλα το συμφέρον της χώρας και ποσό μάλλον σε μια τόσο κρίσιμη και ζωτικής σημασίας στιγμή.
Από την άλλη μπορεί αυτό να ισοδυναμεί με μια πολιτική λεύκη επιταγή επί οποιουδήποτε περιεχομένου της συμφωνίας; Ε αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο και αυτό μπορώ να σας το απαντήσω μόνο όταν θα δω το περιεχόμενο της. Δεν μπορώ να σας απαντήσω πριν.
Ερωτηθείς αν μπορεί το μέτωπο για την Παιδεία να επεκταθεί και σε άλλους τομείς ακόμα και σε έναν εκλογικό συνασπισμό
Γ.ΚΟΥΜΟΥΤΣΑΚΟΣ: Θα σας απαντήσω μεταφράζοντας στα ελληνικά μια γνωστή αγγλική ρήση “one step at the time”, ένα βήμα την φορά. Αυτή τη στιγμή συζητάμε το κρίσιμο, δεν υπάρχουν πια λέξεις ξέρετε, αυτά τα χρόνια έχουμε χρησιμοποιήσει κάποια επίθετα τόσο πολύ που αρχίζουν να χάνουν την ουσίας τους. Πάντως αυτό είναι κρίσιμο, είναι ζωτικό για την πορεία της χώρας, το θέμα της παιδείας.
Ο νόμος Μπαλτά, ο διαβόητος πλέον νόμος Μπαλτά για την παιδεία είναι ένα σπρώξιμο της χώρας προς τα πίσω. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν ορισμένες αντιλήψεις στα μέσα της δεκαετίας του ’70 δηλαδή στον 20ο αιώνα, έναν αιώνα πριν, τώρα που είναι στην κυβέρνηση νομίζουν ότι είναι η στιγμή αυτά τα όποια σκεφτόντουσαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70 να τα κάνουν πράξη σε μια τελείως άλλη χρονική στιγμή από τότε που είχαν συλλάβει αυτές τις ιδέες.
Είναι λοιπόν μια τρομερή απόπειρα οπισθοδρόμησης αυτό που πάει να γίνει, θα έλεγα βάρβαρη οπισθοδρόμηση της ελληνικής παιδείας αυτό που πάει να γίνει με τον διαβόητο νόμο Μπαλτά.
Νομίζω ότι γύρω από αυτό μπορεί πράγματι από τα κάτω όπως είπατε να υπάρξει μια ευαισθητοποίηση της κοινωνίας γιατί αγγίζει παρά πολλούς, αγγίζει γονείς, παιδιά, φοιτητές, ακαδημαϊκή κοινότητα, δάσκαλους που είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, να συνεγερθούμε, να υποστηρίξουμε αυτό το οποίο πρέπει να είναι η χώρα μας. Μια συμβατή χώρα με τα παγκοσμίως ισχύοντα στις δημοκρατικές πολιτείες. Διότι το να συζητάμε ακόμα τώρα το αν θα πρέπει να υπάρχουν αιώνιοι φοιτητές ή αν θα πρέπει να υπάρχει αριστεία και πρότυπα σχολεία. Το να συζητάμε δηλαδή το απολύτως αυτονόητο και να προσπαθούμε να καλύψουμε την «πυρίτιδα» όταν δε ισχύει πουθενά σε καμία πολιτισμένη και δημοκρατική χώρα, νομίζω αυτό είναι δείγμα μεγάλης παρακμής.
Επομένως είναι ένα θέμα που μπορεί να δημιουργήσει όσμωση πολιτική και να συνεγείρει πραγματικά και κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Από αυτό βέβαια μέχρι του να μιλήσουμε για μια συγκροτημένη συμμαχία των εχεφρόνων, νομίζω ότι ακόμα έχουμε να δούμε αρκετά βήματα και πρέπει να γίνουν πολλά βήματα.
