Ο δημοσιογράφος Αντώνης Πρέκας με το βιβλίο του "ΧΑΜΑΙ-ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΙ και μεταμφιέσεις" που κυκλοφορεί από την "Εκδοτική Αθηνών", είναι υποψήφιος για τα φετινά Βραβεία κοινού των Public στην κατηγορία "Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση".
Η ψηφοφορία διεξάγεται ηλεκτρονικά μέσω e-mail και Facebook και όποιος θέλει να συμμετάσχει δεν έχει παρά να πατήσει στην παρακάτω διεύθυνση https://www.publicbookawards.gr/2020/vote2020.php για να πληροφορηθεί τις λεπτομέρειες.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Αυθεντικό είναι εκείνο που βγαίνει από την ψυχή, δίχως σκέψη, αυθόρμητα και μοναδικά, έστω και στις λεπτομέρειές του. Η ελληνική λογοτεχνία και παράδοση βρύθει από αυθεντικά αριστουργήματα, αυθεντικούς καλλιτέχνες, σοφιστές, διανοούμενους. Ο γνωστός ηθοποιός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Αντώνης Πρέκας, πρόσθεσε μία ακόμη μοναδική προσέγγιση στην αυθεντικότητα σπουδαίων Ελλήνων. Μέσα από το νέο του βιβλίο «Χαμαι-Λεονταρισμοί και μεταμφιέσεις», από την Εκδοτική Αθηνών, προσεγγίζει με έναν πρωτότυπο έργο 18 ποιήματα-τραγούδια γραµµένα µε τον τρόπο γνωστών ποιητών, από τον Βρεττάκο και τον Καρυωτάκη µέχρι τον Γκάτσο και τους ρεµπέτες και από τον Ελύτη και τον Καρούζο µέχρι τα συνθήµατα στους τοίχους της πόλης. Τα ποιήµατα συνοδεύουν ισάριθµα καλλιγραφήµατα, σχέδια και µορφές που είναι απολύτως συνυφασµένα µε τα ποιήµατα. Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Το παρόν αποτελεί την συνέχεια µιας – ας την πούµε έτσι - «σπουδαστικής προπαίδειας», η οποία ξεκίνησε µε το «Συµφωνίες και δωδεκάλογοι» (Ασκήσεις Συµφώνων, ενίοτε και ασυµφώνως προς το συµφωνηµένο Σύµφωνο) του 1988 και εξελίχθηκε µε το «Σπονδές Ασπονδύλων» (εκδόσεις Πατάκη) του 1996. Πρόκειται για ένα «παιχνίδι παραλλαγής» επί χάρτου, που σκοπό έχει την συµµετοχή του αναγνώστη σε ένα απρόβλεπτο «κυνήγι θησαυρού» (ανάργυρου, όµως), µε κρυφές λέξεις – κλειδιά και εικόνες - γρίφους, σχεδόν χειροποίητες. Τελικός, φιλόδοξος στόχος του, να «αναδυθούν», ως κάποιο είδος «παυσίφοβου» για το αγωνιώδες της Ύπαρξης, οι εξαίσιοι ήχοι και οι αέναες διαδροµές της Ελληνικής γλώσσας, η οποία εξακολουθεί να γοητεύει περιδιαβαίνουσα του κόσµου τις «άκρο- λαλιές» και να παραµένει ζώσα στην διαχρονική καθηµερινότητά µας. ∆ιαπερνώντας την ανεπαισθήτως, µέσα από τις «ενδοφλέβιες» λέξεις και τους κληρονοµικούς κώδικες των στίχων (ακόµη και των εν δυνάµει) ποιητών µας. Πηγάζοντας από τις επικές Ωδές του Οµήρου και εκβάλλοντας µέχρι τα αυτοσχέδια συνθήµατα στους τοίχους των κακόφηµων παρόδων των Εξαρχείων. Υπό τον τίτλο «ΧΑΜΑΙ- ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΙ και µεταµφιέσεις» και υπότιτλο «Στιχουργικά καλλιγραφήµατα και απόπειρες µίµησης Ποιητικών πράξεων σπουδαίων», θέλησα να ξεκαθαρίσω από την «βιτρίνα» της προκείµενης συλλογής, όχι µόνο την ταυτότητα των προθέσεών µου, αλλά και την γονιδιακή καταγωγή των «εκθεµάτων» της. Επί της ουσίας, αναζητώντας µεθόδους «προσαρµογής» και «επιβίωσης» , ως άλλος «χαµαιλέων», επιδόθηκα (καθόλου ανεπαισθήτως) σε µια διττή ιχνηλασία. Από τη μία, επιχειρώντας ως προς τον τρόπο γραφής , ποιητικές προσοµοιώσεις κατά µίµηση του ύφους άλλων (µε φόντο το πολυτονικό ανάγλυφο) και από την άλλη, χρησιµοποιώντας ως παράλληλο εικαστικό στοιχείο - «καµουφλάζ» την παµπάλαιη τεχνική των «καλλιγραφηµάτων» (ή «καλλιγραµµάτων») την οποία επανέφερε στο λογοτεχνικό προσκήνιο (πριν από περίπου 100 χρόνια) ο Γάλλος Απωλλιναίρ και την οποία έκτοτε, έχουν χρησιµοποιήσει εκατοντάδες δηµιουργοί. Ανάµεσά τους και ο Γιώργος Σεφέρης.
Η σύνθεση του εξωφύλλου και η εικαστική προσαρµογή των εσωτερικών εικόνων ανήκει στην Κατερίνα Πρέκα.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Το παρόν αποτελεί την συνέχεια µιας – ας την πούµε έτσι - «σπουδαστικής προπαίδειας», η οποία ξεκίνησε µε το «Συµφωνίες και δωδεκάλογοι» (Ασκήσεις Συµφώνων, ενίοτε και ασυµφώνως προς το συµφωνηµένο Σύµφωνο) του 1988 και εξελίχθηκε µε το «Σπονδές Ασπονδύλων» (εκδόσεις Πατάκη) του 1996. Πρόκειται για ένα «παιχνίδι παραλλαγής» επί χάρτου, που σκοπό έχει την συµµετοχή του αναγνώστη σε ένα απρόβλεπτο «κυνήγι θησαυρού» (ανάργυρου, όµως), µε κρυφές λέξεις – κλειδιά και εικόνες - γρίφους, σχεδόν χειροποίητες. Τελικός, φιλόδοξος στόχος του, να «αναδυθούν», ως κάποιο είδος «παυσίφοβου» για το αγωνιώδες της Ύπαρξης, οι εξαίσιοι ήχοι και οι αέναες διαδροµές της Ελληνικής γλώσσας, η οποία εξακολουθεί να γοητεύει περιδιαβαίνουσα του κόσµου τις «άκρο- λαλιές» και να παραµένει ζώσα στην διαχρονική καθηµερινότητά µας. ∆ιαπερνώντας την ανεπαισθήτως, µέσα από τις «ενδοφλέβιες» λέξεις και τους κληρονοµικούς κώδικες των στίχων (ακόµη και των εν δυνάµει) ποιητών µας. Πηγάζοντας από τις επικές Ωδές του Οµήρου και εκβάλλοντας µέχρι τα αυτοσχέδια συνθήµατα στους τοίχους των κακόφηµων παρόδων των Εξαρχείων. Υπό τον τίτλο «ΧΑΜΑΙ- ΛΕΟΝΤΑΡΙΣΜΟΙ και µεταµφιέσεις» και υπότιτλο «Στιχουργικά καλλιγραφήµατα και απόπειρες µίµησης Ποιητικών πράξεων σπουδαίων», θέλησα να ξεκαθαρίσω από την «βιτρίνα» της προκείµενης συλλογής, όχι µόνο την ταυτότητα των προθέσεών µου, αλλά και την γονιδιακή καταγωγή των «εκθεµάτων» της. Επί της ουσίας, αναζητώντας µεθόδους «προσαρµογής» και «επιβίωσης» , ως άλλος «χαµαιλέων», επιδόθηκα (καθόλου ανεπαισθήτως) σε µια διττή ιχνηλασία. Από τη μία, επιχειρώντας ως προς τον τρόπο γραφής , ποιητικές προσοµοιώσεις κατά µίµηση του ύφους άλλων (µε φόντο το πολυτονικό ανάγλυφο) και από την άλλη, χρησιµοποιώντας ως παράλληλο εικαστικό στοιχείο - «καµουφλάζ» την παµπάλαιη τεχνική των «καλλιγραφηµάτων» (ή «καλλιγραµµάτων») την οποία επανέφερε στο λογοτεχνικό προσκήνιο (πριν από περίπου 100 χρόνια) ο Γάλλος Απωλλιναίρ και την οποία έκτοτε, έχουν χρησιµοποιήσει εκατοντάδες δηµιουργοί. Ανάµεσά τους και ο Γιώργος Σεφέρης.
