Ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, κος Νίκος Ξυδάκης, μίλησε στο Ρ/Σ Παραπολιτικά 90.1 Fm στην εκπομπή “Σκληρό Ροκ το πρωί” με τον δημοσιογράφο Σεραφείμ Κοτρώτσο.
Μεταξύ άλλων, τόνισε:
Για το πλαίσιο της συμφωνίας
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Καταρχάς δεν έχουμε δει την συμφωνία. Δεν έχει κλείσει και δεν ξέρουμε το συνολικό πλαίσιο και τις παράπλευρες ρυθμίσεις που θα περιλαμβάνει για τη συμπερίληψη το αναπτυξιακό πακέτο, την ποσοτική χαλάρωση σε όλα αυτά που ήμασταν αποκλεισμένοι.
ΔΗΜ: Σε αυτό που λέτε έχετε δίκιο, ξέρουμε όμως μερικά βασικότατα στοιχεία που τα έδωσε στην δημοσιότητα και το Μέγαρο Μαξίμου, για παράδειγμα θα πάρετε από φόρους 8 δις μέσα στους επόμενους 18 μήνες πράγμα που σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων έχουμε μια συμφωνία με άκρως υφεσιακά χαρακτηριστικά. Και ξέρουμε επίσης ότι χθες το βράδυ από τον κ. Γιούνκερ και την κα Μέρκελ μέχρι τον κ. Ολάντ δεν υπήρξε καμία αχτίδα αισιοδοξίας ότι πάνω στο τραπέζι είναι το θέμα του χρέους
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Θα το δούμε αυτό, δεν έχει κλείσει η συμφωνία. Κάνεις δεν ανοίγει τα χαρτιά του και κανείς μέχρι εχθές που κάνανε τις ανακοινώσεις τους οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν έλεγε ότι η ελληνική πρόταση είναι στο τραπέζι και είναι σοβαρή. Έλεγαν ότι δεν υπάρχει καμία ελληνική πρόταση. Το ίδιο έγινε τις περασμένες μέρες στο Eurogroup, δεν άφησαν τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών να δώσει την πρόταση του στους συναδέλφους του. Άρα να περιμένουμε μέχρι την Πέμπτη ποιο θα είναι ολόκληρο το πλαίσιο της συμφωνίας και ποιες θα είναι οι προϋποθέσεις και οι όροι που θα το συνοδεύουν το πλαίσιο.
Ερωτηθεί αν μπορεί να περάσει η συμφωνία από τη Βουλή
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Ναι περνάει. Δεν μπορώ να κάνω προφητεία αλλά νομίζω ότι αν οι βουλευτές οι δικοί μας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ τεθούν ενώπιον του ιστορικού ερωτήματος, του ιστορικού διλλήματος που στην παρούσα φάση είναι να βγούμε από μια ψυχολογία πιστωτικής ασφυξία και εκροών και να μπούμε σε μια φάση σταθεροποίησης, για να νοικοκυρέψουμε τα του οίκου μας, νομίζω ότι η ιστορική σκέψη θα είναι η ανάληψη μιας ευθύνης ότι μπορείς να κάνεις σταθεροποίηση και να πατήσεις στα πόδια σου. Νομίζω ότι αυτό είναι το σκεπτικό. Φαίνεται ότι όλη αυτή τη διάρκεια της σκληρότατης διαπραγμάτευσης πρωτοφανούς διάρκειας και έντασης κατά την οποία ετέθησαν με πρωτοφανή τρόπο για την πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία ερωτήματα και δόθηκαν απαντήσεις, έχουμε βρει έναν τοίχο απέναντι μας. Πρέπει να εξαντλήσουμε αυτό το στενότατο περιθώριο που δίνεται για να μπορέσουμε να κάνουμε μια ουσιαστική διακυβέρνηση στο εσωτερικό. Καταρχάς να δώσουμε την αίσθηση της σταθερότητας στον ελληνικό λαό. Αν και ο ελληνικός λαός έχει εμπιστοσύνη, καταλαβαίνει ότι δόθηκε και εξακολουθεί να δίνεται μια σκληρότατη μάχη, και περιμένει να δει στο εσωτερικό της χώρας ένα πνεύμα ισότητος και κλιμάκωσης στην κατανομή των βαρών τα οποία πράγματι είναι επώδυνα. Μια σοβαρή διαχείριση αναδιανομής των όποιων ωφελημάτων και δεύτερον μια εξυγίανση και ανασυγκρότηση του κράτους προς την κατεύθυνση της ισότητας και της δικαιοσύνης. Αυτά τα πράγματα δεν εξαντλήθηκαν. Δεν νομίζω ότι εθίγησαν στον πυρήνα την περασμένη πενταετία. Τα μέτρα όλα ήταν οριζόντια και η εξυγίανση της διοίκησης και η κοινωνική δικαιοσύνη είχανε πάει στην άκρη. Νομίζω ότι αυτό είναι το πολιτικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης της Αριστεράς.
ΔΗΜ: Και ο ΦΠΑ και η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι οριζόντια και σκληρά και άδικα μέτρα…
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Αυτό πράγματι έχει αυτό το εφέ αλλά σε πολλά αλλά μέτρα η εφαρμογή τους είναι αυστηρά κλιμακωτή πρώτον και δεύτερον ότι περιέρχεται ακόμη και μέσα στο πακέτο των μέτρων αλλά και από την γενικότερη φιλοσοφία της κυβέρνησης, είναι μια σαφής και δίκαιη αναδιανομή. Δηλαδή η κυβέρνηση από τα πρώτα της μέτρα ήταν να ψηφίσει τις ρυθμίσεις οι οποίες ανακούφισαν μεγάλο μέρος επαγγελματιών και επιχειρήσεων και ιδιωτών, παρότι λεγόταν ότι είναι μονομερής ενέργεια και ότι είναι μια επιθετική κίνηση. Νομίζω ότι υπάρχουν περιθώρια να εφαρμοστούν με δίκαιο τρόπο όσα μπορούν να γίνουν και κυρίως να μπει ένα κλίμα σταθεροποίησης. Να πάψει αυτή η ψυχολογία του ψυχορραγήματος το οποίο επικρατεί στην χώρα από την επ’ αύριο των ευρωεκλογών. Υπάρχει μια εικόνα αναμονής. Έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από τότε, πρέπει να μπει ένα φρένο. Να μπούμε σε φάση σταθεροποίησης και τότε θα δούμε επιτέλους πως μπορούμε να κάνουμε την εξυγίανση της διοίκησης και να μπούμε σε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Δεν μπορείς με όλη αυτή την ασφυξία και την αβεβαιότητα να σχεδιάσεις το οτιδήποτε είτε σε επίπεδο διοίκησης, είτε σε επίπεδο παράγωγης.
Για την στάση της Ευρώπης και μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε το ρόλο και την παρουσία της χώρας μας σε αυτή την Ευρώπη
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Κοιτάξτε, αυτή είναι μια συζήτηση που κρατά από την δεκαετία του ’70 όταν πρώτα οι δυνάμεις του λεγομένου ευρωκομουνισμού έθεσαν ένα θέμα φυσιογνωμίας της Ευρώπης και συνεχιστήκαν και στην δεκαετία του ’80 και του ’90. Όταν μίλησαν οι Αριστερές δυνάμεις και οι Αριστεροί αναλυτές για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης. Η πολιτική ανάλυση πρέπει να περιέχει πως περάσαμε από τις εποχές ευημερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, στις εποχές λιτότητας και στραγγαλισμού ακόμη και του δημοκρατικού χώρου, περιστολής του δημοκρατικού χώρου. Και επίσης να δούμε ότι δεν είναι μόνο ή τουλάχιστον μπορεί να είναι ελάχιστα αλλά δεν είναι εθνοτικές διαφορές, αλλά είναι μια φιλελεύθερη επιβολή, ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο το οποίο τείνει να κυριαρχήσει στον ευρωπαϊκό σχηματισμό και το οποίο πολλές φορές είναι αντίθετο με την εμβάθυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και της μεγάλης δημοκρατικής παράδοσης που διατρέχει την Ευρώπη από άκρη σε άκρη. Η Ευρώπη στηρίζεται στο τρίπτυχο της γαλλικής επανάσταση, για ποια Ευρώπης μιλάμε; Δεν μπορεί να μιλάμε για την Ευρώπη της λιτότητας και να έχουμε ξεχάσει την Ευρώπης της ισότητας. Ένα είναι αυτό, δηλαδή πρέπει να ξαναδούμε για ποια Ευρώπης μιλάμε το δεύτερο είναι επίσης ότι σε επίπεδο έθνους-κράτους βλέπουμε ότι η πορεία ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης χωλαίνει. Είναι ελάχιστα τα βήματα που έχουν γίνει και προς την οικονομική ολοκλήρωση και προς την πολιτική ολοκλήρωση ή τουλάχιστον γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχουν κράτη διαφορετικών ταχυτήτων, άρα και πολίτες διαφορετικών ταχυτήτων και διαφορετικών κατηγοριών και αυτό ανησυχεί ήδη τους ευρωπαϊκούς λαούς και θα πρέπει να είναι μια κοινή πανευρωπαϊκή ανησυχία.
... Υπάρχει λοιπόν μια βαθιά διερώτηση για το πως λειτούργει η δημοκρατία στην Ευρώπη σε ομοσπονδιακό διευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και τις σχέσεις των μεγάλων κέντρων σε σχέση με τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις των εθνών κρατών. Αυτό είναι μια σκέψη που δεν θα σταματήσουμε να την κάνουμε και τώρα και στο άμεσο μέλλον.
Το δεύτερο είναι ότι το κάθε έθνος κράτος, η μέριμνα του κάθε λάου και η μέριμνα της κάθε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης είναι η επιβίωση ενός λάου με ορούς αξιοπρεπείας. Και με ορούς που θα διασφαλίζουν την υγιή αναπαραγωγή της κοινωνίας, των παραγωγικών δυνάμεων και του ίδιου του δημοκρατικού κράτους. Δεν μπορεί δηλαδή να συρρικνώνεται η εθνική κυριαρχία χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα.
Είδαμε δηλαδή ότι η συμμέτοχη μας στην κοινή νομισματική ένωση, η υπαγωγή σε μια κεντρική τράπεζα πανευρωπαϊκή τη στιγμή της μεγάλης ζημιάς μετά το κραχ του 2008, δεν προφύλαξε αποφασιστικά τις χώρες των περιφερειών. Αυτό είναι ένα στοιχείο για σκέψη, για πολιτική σκέψη επί της ουσίας. Ποια Ελλάδα για τα επόμενα χρόνια μέσα σε ποια Ευρώπη.
ΔΗΜ.: Αυτό θέτει εν αμφιβόλω και υπό αναθεώρηση και όλη την παρουσία της Ελλάδος στην ευρωζώνη και στην ΕΕ, είναι κάτι το οποίο θεωρείτε ότι υπό το πρίσμα αυτής της ερμηνείας που δώσατε πρέπει να το ξαναδούμε;
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Όχι, καταρχάς πρέπει να ξαναδούμε το συνολικό πλαίσιο υπό τις παρούσες συνθήκες και στην βραχεία διάρκεια, στο ορατό μέλλον δεν μπορείς να συζητήσεις πρόχειρα μια δραματική ιστορική μεταβολή, μια μεγάλη στροφή. Αλλά αυτό που πρέπει να δεις είναι με ποιους όρους θα εξασφαλιστεί η αξιοπρεπής επιβίωση ενός ολόκληρου λαού και ενός ολόκληρου κράτους. Αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, ίδιες συζητήσεις γίνονται και στις χώρες του Νότου και στην Ισπανία, και στην Ιταλία, και στις μικρότερες.
ΔΗΜ.: Κρατώ την βεβαιότητά σας ότι αυτή η συμφωνία μπορεί να περάσει και θα περάσει από την ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ
Ν.ΞΥΔΑΚΗΣ: Δεν είναι βεβαιότητα, δεν είμαι προφήτης. Είναι μια εκτίμηση. Νομίζω ότι υπάρχει το αίσθημα της ιστορικής ευθύνης να ανταποκριθείς στις εκφρασμένες ανάγκες του ελληνικού λαού. Οι οποίες ανάγκες σαφώς δεν είναι εμβάθυνση της λιτότητας αλλά τουλάχιστον είναι η ανάγκη για μια σταθεροποίηση για να μπορέσουμε να συμμαζέψουμε τα του οίκου μας με έναν τρόπο πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό.